Al vanaf me 7e jaar heb ik het,
en het is alles behalve pret.
Zwemmen met een rode badmuts op,
op me kop.
Omdat ze anders dachten dat het fout kon gaan.
Op die manier ging het nooit fout,
op een andere wel, en die maakt me nog steeds koud.

Het pesten kwam zo op gang,
en wat was ik bang.
ik was 7 jaar, werdt uitgemaakt als gek, je spoort niet,
en ik maar denken het hoort bij de leeftijd,
terwijl ik thuis lag te huilen op me kamer van verdriet.

Door medicijnen werdt ik dikker
en het pesten bleef maar doorgaan.
Toen wilde ik al weg van hier, verder weg dan de maan
Omdat ik overal wilde zijn behalve daar,
en daarmee klaar.
Want het pesten begon pijn te doen
En ik raakte compleet uit me doen, en stond niet meer stevig in me schoen.

Wilde op jonge leeftijd al weg van het leven.
Omdat ik dacht: ik mag toch geen lol beleven.
Ik werdt stiller dan stil,
ook al was het tegen me wil.
Maar ik was bang voor mensen,
Wilde met alle geweld dat ik toen kon toveren, zodat ik wat meer vrienden zou kunnen wensen.

Me verhaal over me medicijn werdt niet gelooft, niemand wilde het horen
Was alsof ik praten tegen dovemansoren.
Want ik kon zo hard roepen als dat het maar kon dat de dokter mij dat had verteld.
Enige wat er gebeurde was nog meer gelach, nog meer leugens dat was het enige wat werdt vermeld.

Verder op het middelbaar
Daar ben ik nog lang niet mee klaar.
Toen werdt er gezegd: ja ze heeft epilepsie.
en toen keken ze me stom aan zo van wat heb je..
ja dat heb ik ja..

Kon die hele school uitleggen wat en hoe.
En daar schrok ik van, want was ik dan de enige in die hele grote wereld..?
Werdt het uitleggen wat en hoe dan ook al snel moe.
Want ik was pas 13 snapte soms zelf maar nauwelijks nog hoe en wat.

Jaren waarin ik opstond en viel,
waarin andere zich gedraagde als een of andere debiel,
gingen voorbij.
Het pesten werdt laterna wel wat minder en ik had wat meer vriendinnen aan me zij

Me epilepsie bleef toen op een gegeven moment stil,
Eindelijk dacht ik, dit is wat ik wil,
Ik ging stappen tot de morgen,
slapen tot overmorgen.
Omdat het kon,
En weer dacht ik dat ik het wel won.
Tot laatst paar maanden terug,
avond stappen, compleet uit me dak gaan..
En daar..daar ging het fout..
Ik zei nog ik voel me niet goed..en vanaf daar ging het vlug.

Me epilepsie na 3 jaar terug,
En dat maakt me bang.
Want wat zal het doen..hoelang
Hoelang zal ik dit keer aanvalsvrij blijven?