Toen
Je nam me mee naar een grasveld,
Je duwde me op de grond,
Je was te sterk,
Daar lag ik , als een klein kind, helemaal uitgeteld.
Het was klaarlichte dag,
Een plek waar niemand kwam,
Er reed slechts één auto voorbij,
Niemand in de auto die het zag.
Je had me in je macht,
Niemand die me kon helpen,
Ik kon alleen wenen, ik was bang en had pijn,
Toen, op dat moment, heb je me met plezier verkracht.
Je duwde me op de grond,
Je was te sterk,
Daar lag ik , als een klein kind, helemaal uitgeteld.
Het was klaarlichte dag,
Een plek waar niemand kwam,
Er reed slechts één auto voorbij,
Niemand in de auto die het zag.
Je had me in je macht,
Niemand die me kon helpen,
Ik kon alleen wenen, ik was bang en had pijn,
Toen, op dat moment, heb je me met plezier verkracht.
Reacties op dit gedicht
| Safi: | Woensdag, februari 27, 2008 01:10 |
| wat vreselijk ! sterkte, gr, Safi |
|
| secrets: | Vrijdag, januari 11, 2008 18:28 |
| Wat erg.. Hier zijn geen woorden voor.. Helaas moet ik toegeven dat ik het herken.. Vreselijk!! Sterkte! liefs, secrets |
|
| Just-me: | Donderdag, januari 10, 2008 19:22 |
| stilte.. verschrikkelijk!! |
|
| dangerous mind: | Dinsdag, januari 08, 2008 21:42 |
| een meisje zo klein tog al met zo veel pijn opgegroeid met verdriet sterkte xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eefke_1234 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||