Voor de laatste keer
Verdrongen emoties
Vormden vuur in jouw ogen
Het was alsof
De wereld brandde
Je hand gebald
Om het te verbergen
Toch zag ik dat
Je vingers trilden
Je trekt je terug
Het gevecht bood geen uitkomst meer
Ik voel de steken
In je hart
Je lichaam wordt slap
Nu hoef je niet meer sterk te zijn
Ik kijk in je ogen
Voor de laatste keer
Ik wend me af
Kan het niet langer verdragen
Terwijl het zwart
Je lichaam omsluit
Vormden vuur in jouw ogen
Het was alsof
De wereld brandde
Je hand gebald
Om het te verbergen
Toch zag ik dat
Je vingers trilden
Je trekt je terug
Het gevecht bood geen uitkomst meer
Ik voel de steken
In je hart
Je lichaam wordt slap
Nu hoef je niet meer sterk te zijn
Ik kijk in je ogen
Voor de laatste keer
Ik wend me af
Kan het niet langer verdragen
Terwijl het zwart
Je lichaam omsluit
Reacties op dit gedicht
| MVE: | Dinsdag, januari 15, 2008 09:56 |
| Beste Sunset, het was ook niet mijn bedoeling om hoop erbij te zetten. Dat is een foutje geweest. | |
| sunset: | Dinsdag, januari 15, 2008 09:50 |
| Voelbaar droef dit (en ik lees nergens de ''hoop'' die je als thema opgeeft). Groetjes en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MVE | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||