In haar ogen zie je geen verdriet
De pijn kwam pas toen het begon
Haar tranen in haar hart verstopt
En niemand die ze vinden kon
Ze verdwijnt in haar eigen hel
Dat zij het leven noemt
Achter de spiegel van werkelijkheid
Is zij in bloed verdoemd
In haar ogen zie je geen verdriet
Ze verbergt het in haar lach
Haar gevoel is weg, littekens ziet ze
Maar niemand die dat ooit zag
Ze vergaat in haar eigen dood
Dat zij de naam leven geeft
Achter de spiegel van haar onzekerheid
Heeft zij niet door dat haar bloed nog leeft
In haar ogen voel je de pijn
Omdat ze niet gelukkig kan zijn..