Hoe ben ik ooit zo ver gekomen?
De hele dag voel je je goed..
Je heb geen erge gedachtes..
Je voelt ergens een gevoel van hoop..
Maar dan lig je 's avonds in bed..
Met 6 paracetomollen ingenomen..
je polsen geprobeerd door te snijden..
Je word 's ochtend wakker..
Je kijkt naar je polsen,
Naar de rotzooi naast je bed..
En je denkt 'Dit is niet de hemel,
Dit is nog gewoon de hel'
Kwaad op jezelf probeer je op te staan..
Zo zwak dat je bent van de medicijnen,
Loop je naar het toilet..
Je loopt erna terug..
En laat je vallen op het bed..
Je handen trillen nog steeds..
Je benen kunnen je niet houden..
En je vraagt je af,
'waarom had ik er niet meer ingenomen?'
Op zo'n moment weetje,
je bent gek, ziek..
Je hebt hulp nodig..
maar je durft niets te zeggen, tegen niemand..
Dat het al de 2e keer is..
En dat je er geen spijt van hebt..
Je trots bent op jezelf..
omdat je toch wel dichtbij kwam..
Omdat je poging voor jouw geval bijna lukte..
Buikpijn heb je nu..
'Zou ik over 3 dagen toch in het ziekenhuis liggen?'
Gaat er door je hoofd..
Een lach verschijnt..
En je vrolijkheid verdwijnt..
Radeloos vraag je je af,
'Hoe ben ik ooit zo ver gekomen?'
Je heb geen erge gedachtes..
Je voelt ergens een gevoel van hoop..
Maar dan lig je 's avonds in bed..
Met 6 paracetomollen ingenomen..
je polsen geprobeerd door te snijden..
Je word 's ochtend wakker..
Je kijkt naar je polsen,
Naar de rotzooi naast je bed..
En je denkt 'Dit is niet de hemel,
Dit is nog gewoon de hel'
Kwaad op jezelf probeer je op te staan..
Zo zwak dat je bent van de medicijnen,
Loop je naar het toilet..
Je loopt erna terug..
En laat je vallen op het bed..
Je handen trillen nog steeds..
Je benen kunnen je niet houden..
En je vraagt je af,
'waarom had ik er niet meer ingenomen?'
Op zo'n moment weetje,
je bent gek, ziek..
Je hebt hulp nodig..
maar je durft niets te zeggen, tegen niemand..
Dat het al de 2e keer is..
En dat je er geen spijt van hebt..
Je trots bent op jezelf..
omdat je toch wel dichtbij kwam..
Omdat je poging voor jouw geval bijna lukte..
Buikpijn heb je nu..
'Zou ik over 3 dagen toch in het ziekenhuis liggen?'
Gaat er door je hoofd..
Een lach verschijnt..
En je vrolijkheid verdwijnt..
Radeloos vraag je je af,
'Hoe ben ik ooit zo ver gekomen?'
Reacties op dit gedicht
| Smoothly: | Zondag, december 20, 2009 23:54 |
| heel mooi sterkte bedankt voor je reactie op mijn gedicht xx |
|
| Lisatrash: | Woensdag, januari 21, 2009 20:35 |
| Ik krijg er echt rillingen van op mijn rug. Het is prachtig, jammer genoeg de gedachtes van zovele mensen. Maar je geraakt er ooit uit Geloof me Veel sterkte! Lisa |
|
| +_-jenn-_+: | Donderdag, januari 24, 2008 21:11 |
| Alatariel Reageer op Hoe ben ik ooit zo ver gekomen? Sunday, January 20, 2008 18:13 kdenk dat je er dan meer dan 6 nodig hebt tleven is meer dan dat, zit ook een goed kantje aan jah ga da vooral segge je heb der meer dan 6 nodig neej daar heeft die meid wat aan sjeeesseee 3 maal denke voordat je iets segt tegen iemand die depresief is :E |
|
| dangerous mind: | Zondag, januari 20, 2008 19:05 |
| wow mooi geschreven maar het praten met iemand lucht op het hoeft geen eens iemand te zijn die er voor geleerd heb maar wel iemand die je vertrouwt sterkte xxx |
|
| Alatariel: | Zondag, januari 20, 2008 18:13 |
| kdenk dat je er dan meer dan 6 nodig hebt :) tleven is meer dan dat, zit ook een goed kantje aan ;) |
|
| tweety-ysje: | Zondag, januari 20, 2008 10:52 |
| praat er met iemand over aanvaard de hulp die men jouw wil geven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Wicked Rose | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||