Vergankelijkheid
Vergankelijkheid
Terwijl het duister valt
over je broze brein
vind je de rust niet meer
de weemoed van herinneringen
zien we als getemperd licht
vergaan
in de gevleugelde zon
van een mooie oude dag
ik troost je in de nacht
van je machteloze angsten
zie de schaduw vlieden
bij het vallende duister
ervaar jouw foltering
als een molensteen
die ons genadeloos
op de knieën dwingt.
Terwijl het duister valt
over je broze brein
vind je de rust niet meer
de weemoed van herinneringen
zien we als getemperd licht
vergaan
in de gevleugelde zon
van een mooie oude dag
ik troost je in de nacht
van je machteloze angsten
zie de schaduw vlieden
bij het vallende duister
ervaar jouw foltering
als een molensteen
die ons genadeloos
op de knieën dwingt.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Zondag, januari 20, 2008 15:24 |
| Wat moeilijk is het. Je weet het prachtig te verwoorden, want dit raakt. Ik wens jullie veel kracht. Liefs, Will |
|
| appelboom: | Zondag, januari 20, 2008 14:09 |
| Het raakt tot in mijn vezels en verder... Zelfs al geeft de zon wat van zijn stralen, het blijft moeilijk in de stilte... Liefs en een warme knuffel, Vicky |
|
| Windwhisper: | Zondag, januari 20, 2008 12:31 |
| ja meisje Anneke alleen iemand die het begrijpt zoals Janny hieronder weet hoe moeilijk dat het is sterkte hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||