Gaza
Gaza
Ik staar naar de Gazastrook.
Daar waar het bloed stroomt,
en de dood zo moeilijk
kan worden bevochten.
Grenzen gesloten voor handen,
met het hart op de plaats van liefde.
Trauma's doorboren de generaties
totaan de hel en verdoemenis.
Een hopeloze wind vraagt
om wijzen uit het Oosten,
maar nog altijd sterft het kind,
en komt men wapens brengen.
Angst doordringt alle vezels,
dat het verstand zozeer verblind.
Men weet niet meer hoe te stoppen,
waardoor men keer op keer begint.
In deze visueuze cirkel
draait zo alles om de dood,
De zelfmoord die hier ontsproot,
is tergend langzaam destructief.
Men weet toch ...
Met het doden van de ander,
is men van zichzelf een dief.
Waar het levenslicht verdwijnt,
hoe heeft men daar elkander lief.
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Vrijdag, april 25, 2008 16:51 |
| een trieste boel daar meelevend verwoord Rebelle liefs, kerima |
|
| arie: | Zondag, januari 20, 2008 15:40 |
| Je hebt met je hart gekeken en met je geest gevoeld hoe het leven zich daar in bochten wendt. Met een dialoog van twee kanten, kan het daar weer goedkomen. Al zullen de geloven ook water bij de wijn moeten doen.. liefs, arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||