Mij
niemand weet wie ik ben.
terwijl ik mezelf aardig goed ken.
ik wil niet dat mensen iets aan me vragen.
ik wil niet de hele dag huilen.
de hele dag klagen..
ik lach , en laat andere een andere ik zien.
dan vinden ze me aardig misschien?
want als ik echt mijn problemen uit gil.
gewoon roep dat ik dood wil.
dan willen mensen niet met me praten.
dan zullen ze zoals vele andere me in de steek laten.
dus ik leef in een leugen...
en die leugen dat ben ik.
ik zal altijd blijven lachen.
in de wereld waarin ik stik!
terwijl ik mezelf aardig goed ken.
ik wil niet dat mensen iets aan me vragen.
ik wil niet de hele dag huilen.
de hele dag klagen..
ik lach , en laat andere een andere ik zien.
dan vinden ze me aardig misschien?
want als ik echt mijn problemen uit gil.
gewoon roep dat ik dood wil.
dan willen mensen niet met me praten.
dan zullen ze zoals vele andere me in de steek laten.
dus ik leef in een leugen...
en die leugen dat ben ik.
ik zal altijd blijven lachen.
in de wereld waarin ik stik!
Reacties op dit gedicht
| Josefine,,: | Maandag, januari 21, 2008 18:33 |
| Het is idd heel moeilijk om eerlijk te zijn over jou diepste wens, maar probeer toch de mensen te herkennen die van binnen een heel goed hart hebben zij zullen je steunen! xx Josefine,, |
|
| Yellow: | Maandag, januari 21, 2008 16:39 |
| sterkte, je bent wie je zelf wilt zijn zei ooit eens een psycholoog tegen me, Y. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||