Tranen vallen op de grond
Mijn ziel is gebroken
Ik heb het gevoel
In mijn rug te zijn gestoken
Tranen langs mijn gezicht
Laten zachtjes zien
Al het stille verdriet
Dat ik bij me draag misschien
Tranen die zijn gedroogd
En daarna zijn gestolen
Diep in de ziel
Waar wat geluk ligt verscholen
Tranen laten zien
Wat geluk is of verdriet
Maar mijn stille lijden
Is wat je niet meer ziet
| henniehummel: | Maandag, maart 10, 2008 14:15 |
| Whow, heel mooi omschreven, heel herkenbaar. liefs, Hennie |
|
| db1972: | Maandag, februari 18, 2008 20:33 |
| ik word er stil van....zoveel verdriet en pijn....zou het willen delen! te zwaar voor een alleen | |
| Auteur: Sabri83 | ||
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||