Geroddel
Klanken, zinnen, woorden
kruipend en sluipend
zich verbergend
terwijl ze af en toe
hun hoofd laten zien
Klanken, zinnen, woorden
slaan even later slissend toe
boren gevoelens de grond in
als een goedgemikte bom
Klanken, zinnen, woorden
slissen, sluipen zachtjes
om gedane schade goed te maken
en later keihard toe te slaan
Klanken, zinnen, woorden
die zo kwaadaardig zijn
dat ze de naam niet verdienen
menselijk te zijn
kruipend en sluipend
zich verbergend
terwijl ze af en toe
hun hoofd laten zien
Klanken, zinnen, woorden
slaan even later slissend toe
boren gevoelens de grond in
als een goedgemikte bom
Klanken, zinnen, woorden
slissen, sluipen zachtjes
om gedane schade goed te maken
en later keihard toe te slaan
Klanken, zinnen, woorden
die zo kwaadaardig zijn
dat ze de naam niet verdienen
menselijk te zijn
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, januari 24, 2008 12:25 |
| Treffend dit. Groetjes, sunset |
|
| noesjee: | Donderdag, januari 24, 2008 07:54 |
| Wauw! | |
| _Lieverdje_: | Donderdag, januari 24, 2008 06:47 |
| prachtig verwoord en dan zijn er nog die me hun geroddel ddenken het eter te weten dat ze zelf in hun gerodddel geloven liefs |
|
| Bokkie46: | Donderdag, januari 24, 2008 04:22 |
| Zelfs de nachtwacht is weerloos tegen zweepslagen onder de gordel. liefs bokkie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zo Gezegd | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||