Zegeningen.
Zegeningen.
Tel je zegeningen
sprak hij om me te troosten
wat vervloekte ik hem
ik rouwde om alles
wat ik verloren was
waarom zo jong……en toch
ik vond papier en woorden
schreef zegeningen
de weg was ver
het gevecht zwaar
ik deed 't zonder besef
dat verloren kracht
weer in mij opbloeide
de tranenstroom stopte
voorzichtig vormde de glimlach
m'n stijve mond
dragen benen mij in looppas
armen omhelzen geliefden
er groeit kracht
innerlijke rust steunt anderen
ik tel mijn zegeningen
dank je
Tel je zegeningen
sprak hij om me te troosten
wat vervloekte ik hem
ik rouwde om alles
wat ik verloren was
waarom zo jong……en toch
ik vond papier en woorden
schreef zegeningen
de weg was ver
het gevecht zwaar
ik deed 't zonder besef
dat verloren kracht
weer in mij opbloeide
de tranenstroom stopte
voorzichtig vormde de glimlach
m'n stijve mond
dragen benen mij in looppas
armen omhelzen geliefden
er groeit kracht
innerlijke rust steunt anderen
ik tel mijn zegeningen
dank je
Reacties op dit gedicht
| lydia quartier: | Donderdag, januari 24, 2008 14:07 |
| Heel mooi , soms vergeten we te kijken naar onze zegeningen, positivisme is en blijft de boodschap!! Lydia |
|
| sunset: | Donderdag, januari 24, 2008 13:01 |
| Mooi en meer dan hoopvol dit. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tooske de b. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||