Geef me je onnozele woorden,
ik zal ze terugslaan op je gezicht
en neem die loze tranen van je
mee. Want dan steek ik ze in je ogen
terug, want je verleden is nu
eenmaal vol gore vlekken van
de woorden die jij zomaar, alsof
je het écht wel goed bedoelde,
uit had te spugen omdat de
wereld nu eenmaal van jou moet
zijn. Bespaar me je leugens, en
stop ze maar zo ver weg als je
schuldige ogen kunnen zien -
je hebt ze ooit vast nog nodig
als de waarheid blijkt: je gezicht
vol onschuld is het aanzicht niet
waard, je lichaam het bewegen
langs je leven niet gegund. Laat
me je ogen en oren dichtdrukken,
je hele lichaam aan stukken slaan
sensi: | Donderdag, januari 24, 2008 22:30 |
Aaaahh! Dààrom jouw "nog!nog!" :) Ook aan het cynistisch galspuwen geslagen .. :) ''t kan eens deugd doen hé Suzanne. Toch .. zacht slapen hoor! Liefs |
|
beauty(inside)*: | Donderdag, januari 24, 2008 21:59 |
Mooie woordkeuze, prachtig gedicht. xx |
|
stranger333: | Donderdag, januari 24, 2008 20:23 |
wow. Leugens kunnen inderdaad een hoop kapot maken. Ook jezelf. Zeer passioneel | |
Auteur: Suzanne. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2008 | ||
Thema's: |