Ophanging
In elk woord zegeviert
pijn, mijn oneindig kloppende warmte
hete waas die het lichaam hemel draagt
in elkaar verstrengelde vezels adem
die zich de ziel uitwist de avond
kleurt mijn lichaam. Winter, herfst
zomer lente terug naar de knop
waar het leven begon terug naar
de dag waarop ik krijsend wakker word
de dood zich mij de rug toekeert - mijn
vingers mijn handen, trillend lijf
dat zich steeds opnieuw vervangt.
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Woensdag, februari 20, 2008 07:45 |
| ffff...antastisch jong | |
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 25, 2008 16:06 |
| Indrukwekkend jouw gedicht lieve groet Cobie |
|
| remie: | Vrijdag, januari 25, 2008 15:33 |
| oooo wat heb ik jou een tijd niet gelezen...liefs remie | |
| switi lobi: | Vrijdag, januari 25, 2008 12:50 |
| Een indrukwekkend schrijven; erg mooi! switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||