Zo is het leven
Ik weet heel diep van binnen dat het zo maar beter is
Maar er zijn soms dagen dat ik hem ontzettend mis
Dan zou ik hem willen vasthouden en nooit meer los laten
Naast hem wakker worden en even gezellig praten
Maar dat is verleden tijd ik wil hem nu echt vergeten
Het gaat helaas niet want hij blijft maar spoken in m'n geweten
Ik blijf me maar afvragen waarom het zo is gegaan
Was het dan mijn eigen schuld dat hij me niet meer zag staan?
Had ik het anders moeten doen of was het dan evengoed nu voorbij?
Ik denk dag en nacht aan hem, denkt hij ook wel eens aan mij?
Nooit gedacht dat wij voorgoed uit elkaar zouden gaan
Maar zo is het leven, ik moet nu op eigen benen staan
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Vrijdag, januari 25, 2008 20:21 |
| Herkenbaar. Maak er een rustgevend weekend van. Lieve knuffel van mij. |
|
| Just__Me^^: | Vrijdag, januari 25, 2008 20:17 |
| Helemaail waar! En ng mooi geschreven ook! Like it! grtz ^_^ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miss_unit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||