de ruige adonis
die mijn ziel beroerde
toen hij mijn hart bezong
wat was het toch
dat mij diep ontroerde
ikzelf was al vergrijsd
reeds lang gearriveerd
in het zogenaamde leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven.
hij keek me uitnodigend
met grote open kijkers aan
mij zuigend in zijn stralende lach
schokte mijn gevestigd bestaan,
zonder te vragen greep ik zijn hand
doch raakte verward in al mijn zielenlagen
zwom ik nu in een
verwarmd bed met rozen
of vertelde mijn jeugd
over de gemiste kans
in mijn voorlaatste dagen
Cora (ZIJ): | Woensdag, januari 30, 2008 21:05 |
Als we het nog eens over mochten doen he ... bepaalde kleine dingetjes enzo ;) | |
Hilly N: | Woensdag, januari 30, 2008 21:04 |
De ware Adonis zit in je hart. Klinkt droevig je schrijven. liefs, Hilly |
|
Quicksilver: | Woensdag, januari 30, 2008 20:41 |
Volgens mij voel en zie ik hier gemiste kansen uit je jeugd..Maar kan het helemaal mis hebben:) Mooi verwoord tot een weemoedige pracht!! Liefs van mij een fijne avond Dicky |
|
vivika: | Woensdag, januari 30, 2008 19:47 |
mja spijtig dat we soms kansen missen...graag gelezen...knap! knuff |
|
dichterbij: | Woensdag, januari 30, 2008 17:16 |
zolang je blijft schrijven blijft jeugd leven. dus maak je voorlopig nog maar geen zorgen lieve groet |
|
Quadesh: | Woensdag, januari 30, 2008 16:25 |
voorlaatste dagen? nou dan heb je dus nog even. adonis is er wel. mooi geschreven. liefs | |
Auteur: julius dreyfsandt z.s. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 januari 2008 | ||
Thema's: |