Satijn
Golven maken vlekken
op vlakten van wijn en dood.
Scherven kerven
waar blank verdwijnt in bloot.
Bloedrood
is de vrucht van mijn schoot.
op vlakten van wijn en dood.
Scherven kerven
waar blank verdwijnt in bloot.
Bloedrood
is de vrucht van mijn schoot.
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Donderdag, januari 31, 2008 21:27 |
| Prachtige poezie. Liefs van Marousia | |
| sunset: | Donderdag, januari 31, 2008 11:11 |
| Prachtige delende poëzie. Liefs, sunset PS: Alleen, liefde IS leven. Dus kan die angst en die dood niet helemaal plaatsen. |
|
| lexx: | Donderdag, januari 31, 2008 10:45 |
| :D op dat vlak zat ik ook vanmorgen ..(behalve die schoot hé?) behalve die schoot ..(ja alex! nu weten we het wel) mooi stukje. | |
