Verstikkende deken
Hier sta ik dan in het donker te wachten
Alleen, verdrietig, bang en verlaten
Duizenden mensen om me heen
Maar toch, kan ik niet praten
Een verstikkende deken
Van emotie's en pijn
Van al die bezorgde mensen
Maar niet degene, waar ik bij wil zijn
Wanhopig, krampachtig
Rijkend naar haar
Onmachtend smekend, maar wetend
Ze is veilig daar
Verzwolgen door de mensen
Waarmee ze toch niet kan praten
Verstikt door haar eigen tranen
Alleen, verdrietig, bang en verlaten
Alleen, verdrietig, bang en verlaten
Duizenden mensen om me heen
Maar toch, kan ik niet praten
Een verstikkende deken
Van emotie's en pijn
Van al die bezorgde mensen
Maar niet degene, waar ik bij wil zijn
Wanhopig, krampachtig
Rijkend naar haar
Onmachtend smekend, maar wetend
Ze is veilig daar
Verzwolgen door de mensen
Waarmee ze toch niet kan praten
Verstikt door haar eigen tranen
Alleen, verdrietig, bang en verlaten
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Donderdag, januari 31, 2008 16:41 |
| Ik heb het even gelezen, zeer gevoelig geschreven. (je tekstkleur kan je volgens mij wel veranderen vanboven staat er een icoontje, achtergrond aanpassen, groetjes, Y. |
|
| Otsuku: | Donderdag, januari 31, 2008 16:20 |
| Kan nu toch niet meer... Je kan het ook selecteren met je muis.. dan wordt de tekst grijs.. miss wil je het dan wel lezen..? |
|
| Yellow: | Donderdag, januari 31, 2008 16:15 |
| auw, sorry, dit zie ik niet zitten, deze kleur bijt mijn ogen pijnlijk hard, kies een andere tekstkleur, Y. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Otsuku | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||