fluwelen weg
Ooit wist ik de weg..
waar ik heen ging..
waar ik was geweest..
de weg
zo loopbaar..
zonder enige onevenheid..
mijn blote voeten..
dansde op mijn fluwelen weg..
het einde altijd zichtbaar..
al was het nog zo ver..
ooit wist ik de weg..
daar waar ik heen moest gaan..
en daar waar ik was geweest..
nu rest enkel
een grindpad..
die bij elke stap..
mijn blote voeten bezeert..
een pad met vele bochten..
mijn einde..
niet meer zichtbaar..
mijn weg..
compleet verstoord..
31-01-08
Lucienne
Reacties op dit gedicht
| stranger333: | Donderdag, januari 31, 2008 23:14 |
| als niets zeker is, is alles mogelijk. Mooi beschreven. Heel veel sterkte Rene |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||