Zoetroze
Jij kent me niet zoals
De herfst me kent wanneer
Ze speelt op haar gouden harp
Me opdraait als een speeldoos
En ik haar lied keer op keer zing
Waarom spint mijn hart dan telkens
Wanneer je mijn naam zacht zegt
En met zoetroze tong woorden
Fluistert, waar ik zo naar verlang
Waarom lijken je levenslijnen
Een blauwdruk van mijn levensweg
En stippel ik op puur toeval langs je pad
Waar jij me enkel één blik waardig gunt
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Maandag, februari 04, 2008 12:24 |
| Heerlijke woorden in een warm jasje geschreven. Liefs en een mooie dag, Vicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||