Glazen vleugels.
Glazen vleugels.
In 'n hoekje
stilletjes weggedoken
zat hij te spelen
'n glimlach
op zijn snoetje
in z'n handen
't mooiste speeltje
wat hem ooit
geschonken was
'n kadootje
van zijn opa
'n witte engel
fier en trots
met glazen vleugels
precies dezelfde
als op moeders graf
In 'n hoekje
stilletjes weggedoken
zat hij te spelen
'n glimlach
op zijn snoetje
in z'n handen
't mooiste speeltje
wat hem ooit
geschonken was
'n kadootje
van zijn opa
'n witte engel
fier en trots
met glazen vleugels
precies dezelfde
als op moeders graf
Reacties op dit gedicht
| Angelina Lavender: | Dinsdag, februari 05, 2008 17:49 |
| Wat een dubbelgevoelig gedicht... groetjes Angelina |
|
| vivika: | Dinsdag, februari 05, 2008 13:36 |
| ow :(... knuff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tooske de b. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||