Een veel te jong meisje dat de dood vond
Elke week, als ik op de begraafplaats kwam
deed ik mijn ronde langs de kindergraafjes
De ene keer een hark mee,
de andere keer een gieter met water
Hier en daar harkte ik wat,
hier en daar gaf ik wat water
Ik stond ook altijd bij elk graafje even stil
en bedacht of ik nou blij moest zijn
of juist verdrietig
Blij, omdat ze alle pijn en verdriet die ze zouden kunnen krijgen,
niet hoeven mee te maken
Verdrietig, omdat ze nooit de kans hebben gehad om iets moois en blijs van hun leven te maken
Ik nam nooit bloemen mee,
ik kende ze immers niet,
dus ik had het recht niet, vond ik
Nu is het wel anders
Ik loop nog steeds elke week langs de kindergraafjes
Maar nu heb ik altijd een hark mee
en altijd een gieter met water
Hier en daar wat aanharken,
hier en daar wat water geven
Eén graafje geef ik extra water
en hark ik altijd aan
en...
leg ik bloemen neer
Lieve Janneke
waarom jij?
deed ik mijn ronde langs de kindergraafjes
De ene keer een hark mee,
de andere keer een gieter met water
Hier en daar harkte ik wat,
hier en daar gaf ik wat water
Ik stond ook altijd bij elk graafje even stil
en bedacht of ik nou blij moest zijn
of juist verdrietig
Blij, omdat ze alle pijn en verdriet die ze zouden kunnen krijgen,
niet hoeven mee te maken
Verdrietig, omdat ze nooit de kans hebben gehad om iets moois en blijs van hun leven te maken
Ik nam nooit bloemen mee,
ik kende ze immers niet,
dus ik had het recht niet, vond ik
Nu is het wel anders
Ik loop nog steeds elke week langs de kindergraafjes
Maar nu heb ik altijd een hark mee
en altijd een gieter met water
Hier en daar wat aanharken,
hier en daar wat water geven
Eén graafje geef ik extra water
en hark ik altijd aan
en...
leg ik bloemen neer
Lieve Janneke
waarom jij?
Reacties op dit gedicht
| Dyana: | Zaterdag, februari 09, 2002 23:13 |
| Wat een onzettend mooi gedicht...Vraag me alleen wel af...Wie is Janneke dan?Je dochtertje ofzo?Of ben ik nu te nieuwsgierig?...Zo jah...Sorry...KuZje D | |
| peter van den berg: | Woensdag, december 19, 2001 14:35 |
| hi rosanne. Erg mooi. ik zelf ben een hele goeie vriend verloren,broertje en vader...dus ik weet wat je bedoelt en voelt... groetjes peter en veel sterkte! |
|
| Anke: | Zaterdag, november 10, 2001 20:36 |
| dit is echt prachtig ... de tranen rollen over m'n wangen ... Veel sterkte! x |
|
| Margreet: | Vrijdag, november 10, 2000 10:54 |
| Thanx Roos.... | |
| Rosanne: | Donderdag, oktober 19, 2000 11:26 |
| Bedankt dat jullie reageren, vooral van Bart vind ik het erg leuk. Het is het kindje van een kennis van mij xxxRosanne |
|
| mirjam: | Woensdag, oktober 18, 2000 21:37 |
| tranen in mijn ogen.wat een prachtig gedicht. heel veel sterkte rosanne |
|
| yentel: | Maandag, oktober 09, 2000 17:42 |
| Woorden te weinig ... sprakeloos... echt heel mooi... Rosanne, veel sterkte! Dikke knuff yentel xxx |
|
| Navilana: | Maandag, oktober 09, 2000 16:21 |
| Je gedicht heeft me echt geraakt,spijtig dat je dit moet meemaken,veel sterkte.. | |
| Bart: | Maandag, oktober 09, 2000 13:18 |
| Veel gedichten zijn te vinden op deze website. Beheer hem immers zelf. Zelden heeft een gedicht mij zo aangedaan. Sterke Bart |
|
| gabriella : | Maandag, oktober 09, 2000 12:49 |
| Met tranen lees ik dit En ik maar zeuren over mezelf Veel sterkte Liefs Gaby |
|
| Idster: | Maandag, oktober 09, 2000 12:39 |
| Wat een mooi gedicht zeg...wordt er helemaal stil van bij het lezen...ik ken het dat als ik er ben ik ook altijd even stil sta en nadenk over wat het leven ze nog had kunnen geven... liefs Idster |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rosanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||