Ik vertrouw blindelings...
Ik vertrouw blindelings...
Langzaam zie ik de zon opkomen.
Ik voel hoe de warmte zich doet tonen.
Een straal schijnt op mij gezicht.
Ik vertrouw blindelings met mij ogen dicht.
Dat alles met de tijd goed zal komen.
Steun en liefde doen mij begrip tonen.
Ik put kracht uit deze dagen.
En in stilte krijg ik antwoord op vragen.
Langzaam zie ik de zon opkomen.
Ik voel hoe de warmte zich doet tonen.
Een straal schijnt op mij gezicht.
Ik vertrouw blindelings met mij ogen dicht.
Dat alles met de tijd goed zal komen.
Steun en liefde doen mij begrip tonen.
Ik put kracht uit deze dagen.
En in stilte krijg ik antwoord op vragen.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 12, 2008 21:37 |
| Mooi geschreven..maar blindelings vertrouwen gaat mij wat te ver!! maar daar heb ik mijn redenen voor!! Liefs van mij...Dicky |
|
| fran92: | Dinsdag, februari 12, 2008 17:40 |
| Mooi geschreven! Liefs fran92 |
|
| erje: | Dinsdag, februari 12, 2008 13:21 |
| ja we gaan een mooie tijd tegemoet mogelijk nog iets vorst maar als jij in stilte antwoord krijgt op je vragen kun je er kracht uit putten en maakt het weer niets uit liefs Ronny |
|
| Artifex: | Dinsdag, februari 12, 2008 12:48 |
| Soms heeft het wel wat hulp nodig, mooi geschreven. Liefs, Artifex. |
|
| lexx: | Dinsdag, februari 12, 2008 12:07 |
| :) heel mooi maanmeisje, toevalligerwijs heb ik '' t blind vertrouwen even van me afgezet ..Ja! heden ten dage laten we bepaalde lui doorlichten; we noemen dat broodnijd :) welgeschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||