Een verborgen beekje heeft zich geopenbaard
Werd jaren door donkere wolken voor het zicht geweerd
Kende kleuren die ieders ogen zouden hebben bezeerd
Tot op heden niet geschikt voor hier op aard
Ik kon het horen, kon het voelen maar niet zien
Het geurde naar rozen in donkere winternachten
En proefde naar de sneeuw op hete zomerdagen
Nu het voor mijn ogen ligt, voel ik me terug zestien
Het is de spiegel van het verlangen in mijn leven
Het toont de madeliefjes die me naar jou toe dragen
De viooltjes die in een ballade om jou warmte vragen
En hoe we ooit als vreemden naast elkander dreven
Aan het eind zie ik het beekje in de hemel overgaan
Waar engelen op harpen spelen en Cupido pijlen schiet
Waar de zon nooit onder gaat en men de maan niet ziet
De plaats waar je ging deel uitmaken van mijn bestaan
| Elenore De Groote: | Maandag, april 21, 2008 21:18 |
| :) Mooi. | |
| De kleine Vos: | Zaterdag, februari 16, 2008 14:43 |
| Een o''de aan de liefde mooi Groetje Sonja | |
| MayadeBij*: | Dinsdag, februari 12, 2008 20:28 |
| :) lammetjes! kus. | |
| Auteur: Freyer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||