drópofdronder
Juich de trein na mijn voet zit
tussen de deur geklemd, soms wil je
een heel klein stukje achterlaten.
Uiteraard.
Haar vingers zijn van ijzerdraad en omringen
de uren van de dag. Ingewikkelder kan het niet.
IJverig als de uren zijn doorklieven ze het met smaak.
Groot als een roomwolk,
schriel als een kippenvleugel,
lijzig-, wijs-, rijst- wafels met hagelslag als ontbijt.
Vooruit nog een keer:
Hijg de trein na mijn voet is er in is er niet in
tussen de deur de rails op het perron achter over boven
dr op of dr onder.
Reacties op dit gedicht
| penelopié: | Woensdag, februari 13, 2008 20:06 |
| mooi geschreven ga vooral zo door xx P. p.s. wil je ook een reactie zetten bij de mijne ? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||