mijn rust
wat doe ik hier nog
waarom al die pijn
hoe kan ik hier zo vrolijk,
diep gelukkig zijn.
mijn hoofd slaat op hol
zo vol en toch leeg
ik vroeg zacht om een antwoord
maar iedereen zweeg
ik voel me zo eenzaam
ik hoor hier echt niet
ik loop met ontelbare vragen
niemand die dat ziet
ik ben vreselijk bang
bang voor het leven
had ik maar rust
ook al is het voor even
ik ben zo vreselijk bang
ik moet hiervandaan
het pijnlijke leven
ik moet, zal nu gaan
dat sterke touw
trekt zich strak om mijn nek
ik wil het allemaal niet meer weten
wordt helemaal gek
alles wordt wasig
mijn ziel word geblust
nu voel ik geen pijn meer
ik heb nu eeuwige rust.
Reacties op dit gedicht
| Sabri83: | Donderdag, februari 28, 2008 16:38 |
| Heel erg mooi en stilmakend! xxx |
|
| x - zwevend_vlindertjje - x: | Donderdag, februari 14, 2008 19:37 |
| Zo Prachtig ! Was er even stil van . Sterkte ! -x- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: girschwin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||