Mijmering
Stilletjes kijkt ze
naar wat eens haar thuis was
Koppig verdringt ze
de gedachte aan haar moeder
Zwijgend herbeleeft ze
de gebeurtenissen met haar stiefvader
Hardnekkig probeert ze
haar tranen tegen te houden
Verwonderd kijk ik
naar het mooie landschap
Koppig verdring ik
de gedachte dat ik morgen vertrek
Zwijgend herbeleef ik
de blije gebeurtenissen van die dag
Hardnekkig probeer ik
het gelukkige gevoel nog even vast te houden
Een plek,
twee mensen
vele gevoelens
naar wat eens haar thuis was
Koppig verdringt ze
de gedachte aan haar moeder
Zwijgend herbeleeft ze
de gebeurtenissen met haar stiefvader
Hardnekkig probeert ze
haar tranen tegen te houden
Verwonderd kijk ik
naar het mooie landschap
Koppig verdring ik
de gedachte dat ik morgen vertrek
Zwijgend herbeleef ik
de blije gebeurtenissen van die dag
Hardnekkig probeer ik
het gelukkige gevoel nog even vast te houden
Een plek,
twee mensen
vele gevoelens
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Dinsdag, februari 19, 2008 11:50 |
| Stil vervolgd zij haar weg liefs Sonja | |
| Windwhisper: | Dinsdag, februari 19, 2008 07:38 |
| zo dubbel, hinkend op een been, gelukkig huis en toch.... lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zo Gezegd | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||