Welterusten, prins in mij
een lichaam ligt
geborgen in de verzengende hitte
die zijn ziel een naam gaf
met snoepjes van liefde
ondervoed en onderkomen
legt het zich geruisloos neer
één met de stilte van de nacht
die geen morgen kennen zal
een lichaam lacht
naar de vragende pretoogjes
van zijn kind, het leven
dat hij leiden zal
zijn verdriet weghappend
kust hij zijn geliefden
in gedachten op de mond
en zucht hij zijn laatste adem
zachtjes in hun harten
een lichaam liegt
niet meer, nooit meer
de man er in uitgeleefd
in pijn, helaas, vertrokken
naar de herinnering
in eeuwige slaap verzonken
maar nooit vergeten
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, februari 20, 2008 18:44 |
| Indrukwekkend schrijven... Liefs, Artifex. |
|
| Lily May Parker: | Woensdag, februari 20, 2008 10:03 |
| stilmakend mooi dit..sterk liefs Lily May xxxx |
|
| lommert: | Woensdag, februari 20, 2008 09:39 |
| dit is een sterk en voor mij zeer invoelend schrijven..geweldig liefs willem |
|
| Windwhisper: | Woensdag, februari 20, 2008 09:08 |
| wat een schrijven......je maakt me stil lieve groet Cobie |
|
| hiljaa: | Woensdag, februari 20, 2008 08:17 |
| zeer intens geschreven knufliefs--hiljaa-- |
|
| Innerchild: | Woensdag, februari 20, 2008 07:57 |
| Dit moet je lezen puur op gevoel ... (en ''k voel teveel !) Welcome back, J. ! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||