Spiegels Praten Niet...
Ik zie een meisje met veel verdriet..
Ik wil haar helpen maar,
spiegels praten niet.
Ze heeft een muurtje om haar heen gebouwd,
omdat ze niemand meer vertrouwd..
Zoveel pijn en zoveel woede van binnen..
Zij wilt het wel eruit halen maar kan zichzelf niet bedwingen..
Ze leeft nu van dag tot dag,
en houd een masker voor zich.
Die alleen bestaat uit een lach..
Ik zie een meisje met veel verdriet en
onzekerheid en angst..
Ik wil haar helpen maar,
spiegels praten niet.
Reacties op dit gedicht
| LifeYourDream!: | Woensdag, juni 25, 2008 17:45 |
| mooi verwoord. sterkte. x. |
|
| Mary~ Lou: | Zondag, mei 11, 2008 20:22 |
| Super verwoord! Liefs! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Verdrietig-meisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||