de mensheid is geneigd tot zelfdestructie
zo begon het leven
en zo zal het eindigen

wat was het warm
in die darm
het stonk er bovendien
en was dus misschien
niet zo geschikt
voor dat arme wezentje
het had zich gehecht
aan dit leventje
maar weldra
moest hij naar
zijn thuisplaneet
terugkeren
om over zijn ervaringen met aardbewoners
met andere wezentjes te converseren

nog een laatste keer
moest zijn gastheer
alweer gaan poepen
van al dat snoepen
was het wezentje een zoetbek geworden
dat zou bij hem thuis niet gewaardeerd worden
maar het kon nu eenmaal niet anders

toen zijn gastheer was gaan rusten
na het bevredigen van zijn lusten
leek het een goed moment
voor het obligate accident

het wezen schoot uit zijn nieren
en at hem gedeeltelijk op om het te vieren
na het smullen en het smakken
leek het dat wezentje tijd om te pakken
het raam vloog open
het wezen kon enkel hopen
dat ze hem zouden verwelkomen
als hij na zijn lange reis thuis zou komen

het leek alsof het wezen een beroerte kreeg
want zijn thuisbasis was leeg
zijn planeet lag bezaaid met lijken
die bij hun laatste adem hadden beginnen zeiken
het stonk er naar de vloeibare stront
die hij geroken had in de dikkerd zijn kont
er was niets wat deze slachting verklaarde
het wezentje keerde droef terug naar de aarde
hij zag mensen rondlopen met pistolen
die elkaar toejuichten en de laatste wezentjes bevolen
ons klein wezentje werd bij het zien hiervan ontzettend kwaad
en voelde voor de aardbewoners een opborrelende haat

wij zijn allemaal uit op overwinning
oorlogen zijn gebaseerd op dit principe
we willen allemaal meer
en zijn nooit echt tevreden
we zijn jaloers
en genieten van onze macht
ooit zullen wij zo ons eigen graf delven
de mensheid is geneigd tot zelfdestructie
zo begon het leven
en zal het eindigen