Raakvlak
Glimlachende woorden vertellen wat ongezegd blijft
en daarmee praat ik teveel - als altijd -
stiltes vullend met lucht die gejaagd geademd wordt
onderwijl ik mijn vingers krom tot klauwen
en daarmee praat ik teveel - als altijd -
stiltes vullend met lucht die gejaagd geademd wordt
onderwijl ik mijn vingers krom tot klauwen
ik verloor het spoor uit het zicht en vloog te hoog
stortte ter aarde in het omgewoelde zand van vroeger
brak mijn hart op bouwstenen van de modder
die ik gooide op zwakke momenten
- tegen mijn eigen spiegelbeeld -
stortte ter aarde in het omgewoelde zand van vroeger
brak mijn hart op bouwstenen van de modder
die ik gooide op zwakke momenten
- tegen mijn eigen spiegelbeeld -
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Woensdag, februari 27, 2008 18:37 |
| Knap hoor, erg mooi! Groetjes:) |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, februari 23, 2008 11:30 |
| erg mooi! liefs kerima ellouise |
|
| Gonny: | Zaterdag, februari 23, 2008 10:13 |
| Goede morgen lieve Renate-td Dit is echt super mooi geschreven Knufkus Fijne dag Liefs Gonny |
|
| Dreamlover: | Zaterdag, februari 23, 2008 09:31 |
| Dit is echt prachtig! Graag gelezen. Liefs Dreamlover |
|
| L.Bert: | Zaterdag, februari 23, 2008 09:29 |
| Prachtig! Wat ben jij toch een fijnbesnaarde poëet. En wat ken je jezelf blijkbaar in dit wondermooie gedicht! | |
| lommert: | Zaterdag, februari 23, 2008 09:27 |
| de openingszin vertelt al zoveel..zo niet alles al..graag gelezen;) liefs van mij willem |
|
| ela: | Zaterdag, februari 23, 2008 00:25 |
| Uitvoerig gediht dat onmacht roept. ela |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, februari 23, 2008 00:23 |
| dit heb ik gelezen, nadenken, het laat emoties zien lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||