alles vergetend
liggend op zacht frisse lakens
strijden wij om onze huid
ben ik een nest tussen jouw borsten
en wij man en vrouw
een hemd enkel uit knopen willen wij
en een handschoen die vingers vermeerdert
tongen voelen die in mondholtes dansen
wij zijn een niet te ontwarren knoop
geven ons de gekste namen
zijn niet meer van deze wereld
en verdwijnen, de één in de ander
zelfs schaduwen maken wij jaloers.
sunset 01-03-2008
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Zaterdag, maart 01, 2008 11:22 |
| Tssss wat een heerlijk gedicht weer en die slotzin.....om te zoenen. liefs honingbijtje |
|
| Roselynn: | Zaterdag, maart 01, 2008 09:30 |
| ...innig ..deze!... | |
| Lia van der Fluit : | Zaterdag, maart 01, 2008 09:13 |
| tussen de plooien van hangende vellen,,gheghe,, het eerste wat in mijn brein ontsproot,, ;-) Lia |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, maart 01, 2008 09:10 |
| dit stroomt en streelt weer prachtig janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||