De problemen zijn me van binnenuit aan het slopen,
Het liefste zou ik nu naar ver willen weglopen.
Iedere keer kom ik niet verder dan een aantal straten,
Omdat je dan pas weet wat je zou achterlaten.

Me ouders vertrouwen me niet meer,
En door te liegen doe ik ze iedere keer weer zeer.
Ik stel ze teleur door te laat thuis te komen,
Van meer vrijheid kan ik nu alleen nog maar dromen.

Me ouders weten niet meer wat ze met me aanmoeten,
Ik doe het toch wel weer, ook al heb ik ervoor moeten boete.
Ze dachten dat ik van me fouten had geleerd,
Maar dat hadden ze iedere keer weer verkeerd.

De herinneringen zouden blijven bestaan in hun gedachten,
Ik zag dat ze de pijn van de gedachtes voelde, maar toch lachte.
Het liefst wil ik niet weer de fouten veroorzaken,
En een einde aan me leven maken.

Ik heb wel eens gedacht aan zelfmoord,
Stond serieus met me hoofd door ‘het koord’
Het is niet verder gekomen dan woorden,
Het engeltje was degene die in het doel scoorde.

Het duiveltje moest dit duel verliezen dit keer,
Maar misschien gebeurt dat de volgende keer niet meer.
Elke dag denk ik er weer aan,
Waarom sprong ik niet, maar bleef ik staan?