hoe blind wij zijn
in lichtgroene stilte
spoelt zich het leven
een open eind
aan ‘t zoute water
verdrinkt de mond
en oog rust op zand
de branding ontworsteld
draagt ‘t natte koude
wankelend de last
voor houtruwe wand
breekt het verdriet
de tranendam
en niemand legt
om schokkende schouders
troostend een arm.
sunset 05-03-2008
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Maandag, maart 10, 2008 03:34 |
| Graag gelezen. Mooi verwoord. Als er iemand verdriet heeft moet je niet aarzelen een zakdoekje te geven... | |
| Quicksilver: | Woensdag, maart 05, 2008 13:59 |
| Oh jee, dit leest droevig lieve sunset! Wens je een fijne dag toe! Dan sla ik nu even uit genegenheid een innerknuf om je heen! Liefs van mij Dicky |
|
| Lily May Parker: | Woensdag, maart 05, 2008 13:05 |
| stilmakend mooi dit sunset liefs lily may xxxxx |
|
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, maart 05, 2008 13:01 |
| aangrijpend verwoord, Sunset alle liefs Jannie |
|
| lommert: | Woensdag, maart 05, 2008 12:50 |
| en er zijn er veel Ingo..sterk schrijven stevige groet van mij willem |
|
| Fairouz: | Woensdag, maart 05, 2008 12:05 |
| Het doet heel erg eenzaam aan. Maar weer een pareltje hoor. lieve groet Fairouz | |
| Sabri83: | Woensdag, maart 05, 2008 10:07 |
| Een dikke knuffel en weer prachtig geschreven! xxxxx liefs |
|
| lonely 1: | Woensdag, maart 05, 2008 10:01 |
| eenzaam droef geschreven, herkenbaar voor velen, liefs en trostende knuffel, hilde |
|
| Ludy: | Woensdag, maart 05, 2008 09:58 |
| Een gevolg van de ik-tijd waarin we leven? Mooi verwoord. Liefs, Ludy |
|
| karinvangelder: | Woensdag, maart 05, 2008 09:55 |
| hoe zwaar ook sunset er is altijd iemand op deze aardbol die jou een schouder biedt zelfs als men elkaar alleen op afstand ziet ! liefs Karin | |
| dichterbij: | Woensdag, maart 05, 2008 09:40 |
| gevoelens heel mooi verwoord lieve groet |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 05, 2008 09:33 |
| Bij dit voelbare verdriet hoort een warme arm om je schouder. Bij deze Sunset, en een lieve groet. Anneke |
|
| Quadesh: | Woensdag, maart 05, 2008 09:27 |
| Iedereen kijkt 9helaas) zoals die kan wil of heeft geleerd en dit kost veel verdriet voor anderen. waar geschreven. liefs | |
| switi lobi: | Woensdag, maart 05, 2008 09:22 |
| Oh.. zo eenzaam droef. En pijnlijk vaak herkenbaar... Fijne dag lieve vriend. Knufffff en liefs, switi lobi |
|
| hiljaa: | Woensdag, maart 05, 2008 09:08 |
| intens droefmooi neergeschreven knufleifs--hiljaa-- |
|
| Windwhisper: | Woensdag, maart 05, 2008 08:51 |
| Ja hoe blind zijn wij voor het verdriet en de eenzaamheid van anderen prachtig je gevoelens vertolkt zodat het ook mij weer aanspreekt, lieve groet Cobie kuzzz Goede morgen Sunset Ingo |
|
| less - no more: | Woensdag, maart 05, 2008 08:50 |
| zeer raak geschreven mijn schouder wil ik je wel geven ;) liefs Jan |
|
| Artifex: | Woensdag, maart 05, 2008 08:21 |
| Pakkend gedicht... Liefs, Artifex. |
|
| CBR: | Woensdag, maart 05, 2008 08:20 |
| Rakend en mooi geschreven lieve Ingo.Goedemorgen. liefs cbr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||