Terugdraait
Hoe lang aanschouwt de nacht
Me nog met verkleefde wimpers
En bevroren tenen, door
gebreide bedsokken
Zoek naar dat allesomvattende
Woord, beland telkens in je armen
En schrijf nu, zoals ik toen had moeten doen
Zonder hart vol bakstenen
Hoe vaak tel je de keren dat
Je omdraait in je slaap, ik eindeloos
Tot je terugdraait in de tijd
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Woensdag, maart 05, 2008 11:28 |
| terugdraaien totdat je draai is gevonden... Prachtig. NB: ''Me'' is toch ''mij''? Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||