Je zorgde ervoor dat alles zo anders liep dan verwacht.
Niets was meer wat het leek of wat ik dacht.
Mijn vader, tegen wie ik altijd zo opkeek, mijn voorbeeld.
Blijkbaar heb je toch verkeerd beoordeeld.
Je lag te vozen met een ander terwijl mijn moeder niets vermoedend thuiszat.
Hoe kon je dat nou doen, ik had je toch wel wat hoger ingeschat.
Ik zie mijn moeders reactie nog voor me toen ze het hoorde.
Ze geloofde me eerst niet en zag me aan voor een gestoorde.
Toen ik haar de bewijzen liet zien besefte ze dat ik de waarheid sprak.
Ze werd steeds stiller en ik kon zien dat er iets in haar brak.
Ze kon het niet geloven en stortte ze volledig in.
En dit was nog maar het begin.
Want toen begon de ellende pas.
Je ging ervandoor omdat je dacht dat je met die vrouw beter af was.
Ons liet je achter met pijn en verdriet.
Maar door je verliefdheid zag je dat niet.
Je hebt nu nieuwe kinderen, haar kinderen , ik voel me aan de kant gezet.
En geloof me, dat voelt echt niet vet.
Sinds jij weg ben is het huis zo stil, geen flauwe grappen meer.
Het is nooit meer écht gezellig er is totaal geen sfeer.
Als ik je nu zie is het niet meer zoals voorheen.
Je gedraagt je als een Fokking puber, waar is mijn vader heen?
Ik hoop voor je dat nu gelukkig bent
Je bent veranderd pap, dit is niet de vader die ik heb gekend.
Ondanks alles wil ik je toch niet kwijt.
Je bent en blijft mijn vader, voor altijd..