stil zeg ik je...
stil probeer ik je iets te zeggen.
woordloos ogen vol verdriet.
probeer ik iets te overleggen.
smeek ik om medeleven.
om begrip om zekerheid.
om hoop wat je me vast niet kan geven.
ik kan niet zeggen hoe het werkelijk met me gaat.
zo krop ik alles op , dag in dag uit.
en op een dag... is het voor hulp dus te laat.
je smeekt om een woord.
dus probeer ik je wat te zeggen...
met mijn ogen dus blijf ik ongehoord.
ik wil je vetrouwen winnen.
maar elke keer verlies ik ...
stil vragend... is het wel rechtvaardig dat ik opnieuw mag beginnen...
woordloos ogen vol verdriet.
probeer ik iets te overleggen.
smeek ik om medeleven.
om begrip om zekerheid.
om hoop wat je me vast niet kan geven.
ik kan niet zeggen hoe het werkelijk met me gaat.
zo krop ik alles op , dag in dag uit.
en op een dag... is het voor hulp dus te laat.
je smeekt om een woord.
dus probeer ik je wat te zeggen...
met mijn ogen dus blijf ik ongehoord.
ik wil je vetrouwen winnen.
maar elke keer verlies ik ...
stil vragend... is het wel rechtvaardig dat ik opnieuw mag beginnen...
Reacties op dit gedicht
| Imbroglio.: | Dinsdag, maart 11, 2008 16:39 |
| Prachtig verwoord. Ik ben het helemaal eens met Sjoys en Dario. Iedereen verdient een nieuwe kans en zeker jij! Liefs x | |
| Sjoys: | Maandag, maart 10, 2008 20:50 |
| Hee, Heel mooi verwoord. Maar natuurlijk mag je opnieuw beginnen, iedereen moet de kans krijgen zijn of haar fouten goed te maken. En soms hoef je niet te zeggen hoe het met je gaat soms kun je het net zo goed opschrijven zoals je dat hier doet... Liefs |
|
| dario: | Maandag, maart 10, 2008 20:08 |
| Opnieuw beginnen is meer dan rechtvaardig, iedereen heeft die kans opnieuw en opnieuw en opnieuw... gr''jes, dario |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||