Geen wonder dat mijn kinderen verfl
Geen wonder dat mijn kinderen verflauwen
Als de Vlaamse leeuw zelf niet meer kan klauwen
Geen bossen geen velden geen duinen meer
Slechts vuile steden en een druk verkeer
Je kan ze niet meer spelend aanschouwen
Zonder ze elkaar staan uit te jouwen
De terrorist is nu hunner veldheer
In plaats van die ridder van eens weleer
Ik zie slechts hun fronsende wenkbrauwen
Die zenuwachtig zitten te kauwen
Almaar door bij wat zon of regenweer
Spelend op de WII meegaand op en neer
Geen spierwerk meer om iets op te bouwen
Bij hen die zelfs niet meer willen trouwen
Het doet in een vaders hart toch zo zeer
De jeugd te zien in al zijn wanbeheer
Als de Vlaamse leeuw zelf niet meer kan klauwen
Geen bossen geen velden geen duinen meer
Slechts vuile steden en een druk verkeer
Je kan ze niet meer spelend aanschouwen
Zonder ze elkaar staan uit te jouwen
De terrorist is nu hunner veldheer
In plaats van die ridder van eens weleer
Ik zie slechts hun fronsende wenkbrauwen
Die zenuwachtig zitten te kauwen
Almaar door bij wat zon of regenweer
Spelend op de WII meegaand op en neer
Geen spierwerk meer om iets op te bouwen
Bij hen die zelfs niet meer willen trouwen
Het doet in een vaders hart toch zo zeer
De jeugd te zien in al zijn wanbeheer
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Woensdag, maart 12, 2008 10:25 |
| Zegt dat niet meer over de vaders dan over de kinderen? We moeten weer zelf opvoeden, normen en waarden voorleven om het verval te stoppen. liefs honingbijtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||