Shock gaat over me heen als
ik hoor dat je maar 6 maanden te leven hebt
maar...hoe...hoezo te laat...waarom
Zijn woorden die ik maar niet los kon laten

Tranen die die maar niet komen
emoties die ik niet kon controleren
roep me zelf tot orde en begin met bidden
woorden die maar niet komen en pijn die nog geen plaats kende
in mijn hart kon maar niet verwerken dat hij er niet meer zou zijn

Vader kom tot u als een zondares
die u links heeft laten liggen
voel me zwak ellendig en verlaten......

2 weken later zit mijn e-mails te lezen ver
van de wereld als ik lees: zoals jullie weten is Harry er niet meer
egocentrisch als ik ben lees zonder stil bij te staan
opeens zijn mijn ogen heel zwaar en mijn hart die leek te stoppen met kloppen
ademhaling is mijn nog nooit zo moeilijk verlopen geen kracht meer
niks leek te bestaan behalve een leegte die al het leven die ik bezat zoog
op dat moment voor heel even maar geloofde ik dat ik dood ging.

Ik mis je ellendig veel
heb geen afscheid van je kunnen nemen
volgens de bijbel moet ik je met rust laten
maar ik kan je maar niet vergeten
ik heb geen afscheid genomen
ik kan me niet meer herinneren wanner
ik je voor het laatste zag en dat breekt me
tijd is ons gestolen