Vertrouwen
Vertrouwen
Voorzichtig trekt het zachte
grijze wolkendek vooruit
naar plaatsen waar niemand
komen wil, nacht en duister
regent zijn tranen boven
het land waar alleen ik
mijn stappen zet
er zit teveel leegte in me
die ik almaar vul met kou
de warmte die ik bij je achterliet
keerde niet meer terug
en sindsdien is alles gebroken
nog steeds voel ik verdriet
terwijl de tranen al zijn weggegeven
nog steeds achtervolgen de schaduwen
van het duister me, ze laten me niet alleen
ik sta met mijn handen naar de lucht
gereikt, me afvragend of er ooit
een einde komt aan de angst voor liefde
kan je me bevrijden van de angst
die je bij me hebt achtergelaten
kan ik ooit weer vertrouwen
zonder de angst voor pijn?
Reacties op dit gedicht
| Anouk*jee: | Maandag, maart 17, 2008 17:30 |
| vanzelf komt de juiste persoon waarbij je je angsten los kan laten! erg mooi! x ps ik mis je |
|
| fortuna: | Donderdag, maart 13, 2008 22:06 |
| angst is een slechte raadgever. Maar wat je schrijft is erg herkenbaar. Het gaat stap voor stap... Sterkte ermee. Liefs |
|
| Gewoon Amy: | Donderdag, maart 13, 2008 21:44 |
| In stilte gelezen, erg mooi! Ik hoop dat je snel iemand ontmoet die je angst kan wegnemen. liefs amy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Veerle_L | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||