Denkend aan wat we hebben gedaan
Stroomt meteen al de eerste traan
“Voor altijd vrienden” gaf me zekerheid
en toch ben ik jullie nu kwijt
Dag in dag uit wilde we samen zijn
En nu doen de herinneringen me pijn
De knuffels, de humor en de verhalen
Nooit zullen we meer samen stralen
Elke keer als de herinneringen weer verschijnen
Lijken jullie iets meer te verdwijnen
Zo hecht was de vriendschap die wij hebben gehad
Iedereen wist dat waar de één was de ander ook zat
Ik ga jullie of mezelf niet meer de schuld geven
Het doet al pijn genoeg zonder jullie te moeten leven
Ik probeer te zeggen, zo is het goed
Maar kunnen jullie voorstellen hoeveel pijn het doet