Mijn levenservaring
Overschatting breekt de moed op
Wat een fouten van mijn kant
Zie de waarheid onder ogen nu
Ik zal opnieuw moeten leren leven
Ver weggedrukt was ik die tijd
Mijn gevoel zegt mij niks meer
Ik ben mijzelf kwijt geraakt
Waar moet ik zijn voor vooruitgang
Ik ervaar geen goede oplossingen
Mijn leven is leeg aan prikkels
Ik ben een machine van de elite
Geen verschil maakt het toch niet
Codes te breken maar geen zin
Deze ervaringen vermoorden mij
Hoeveel ik ook zoek ik ben moe
Waarom gaan de dingen zo apart
Ik lijk maar geleefd te worden
Deze gave vergroot mijn pijn
Verdoemd tot een rusteloos leven
De puzzelstukken in mijn leven
Ik ben helemaal kapot gegaan
Wat een fouten van mijn kant
Zie de waarheid onder ogen nu
Ik zal opnieuw moeten leren leven
Ver weggedrukt was ik die tijd
Mijn gevoel zegt mij niks meer
Ik ben mijzelf kwijt geraakt
Waar moet ik zijn voor vooruitgang
Ik ervaar geen goede oplossingen
Mijn leven is leeg aan prikkels
Ik ben een machine van de elite
Geen verschil maakt het toch niet
Codes te breken maar geen zin
Deze ervaringen vermoorden mij
Hoeveel ik ook zoek ik ben moe
Waarom gaan de dingen zo apart
Ik lijk maar geleefd te worden
Deze gave vergroot mijn pijn
Verdoemd tot een rusteloos leven
De puzzelstukken in mijn leven
Ik ben helemaal kapot gegaan
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Zaterdag, maart 15, 2008 10:13 |
| ik bedoel dit niet vaag trouwens.. een mens in wording is boeiend (vind ik) sneller groeien dan je omgeving; zo doet het mij aan. zijn het jouw fouten of andermans conflicten? ik ga tegenwoordig iedereen uit de weg die mijn structuur omver wil schoppen :) mensen die mijn groei moedwillig beperken.. eigenlijk. dat scheelt een hoop verwarring. x | |
| MayadeBij*: | Zaterdag, maart 15, 2008 10:03 |
| structureren. berusting.. en tachtig worden (zoiets zal het zijn of worden) | |
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||