Ik zit aan mijn bureau en kijk uit het raam,
Laat mijn gedachten twee jaar terug gaan.
Naar de dag dat ik je voor het eerst zag,
Op je gezicht verscheen toen al meteen een lach.

Het was op een mooie zomerdag, de zon scheen sterk,
Ik kwam net terug van mijn vakantiewerk.
Liet de hond uit in het park en toen kruisten onze wegen elkaar.
We praatten een tijdje wat, het ging heel spontaan, maar toch wat raar.

Na deze ontmoeting spraken we steeds vaker af,
Er zat elke keer een week tussen voordat je me weer zag.
Elke keer stonden onze afspraken in het teken van gezelligheid,
En aan jou kon ik al mijn verhalen en gebeurtenissen kwijt.

In die kleine twee jaar heb ik je steeds beter leren kennen,
En heb ik geprobeerd om je met kleine dingen te verwennen.
Hoe vaker ik je zag hoe meer respect ik voor je kreeg,
Je vertelde me veel er was geen moment dat je zweeg.

Ik bewonder je om de persoon die je altijd was,
Je doorzettingsvermogen, levenskracht en altijd even goedlachs.
Je hebt me echt ontzettend veel bijgebracht en geleerd,
Bij jou kon ik mijn mening geven, bij jou was niets verkeerd.

Je zat altijd aan je mooie eettafel en je leek tevreden te zijn,
Toch voelde ik soms van binnen ook jou ontzettende pijn.
En toch kreeg je het voor elkaar om altijd aardig en gezellig te zijn,
Alle afspraken met jou waren mede daarom heel erg fijn.

Ik zal nooit vergeten dat je altijd zwaaide en lachte vanuit jouw raam,
Als het voor mij weer tijd was om te moeten gaan.
Nooit zal ik vergeten wat je allemaal in me losmaakte en voor me deed,
Jij bent een persoon die voor altijd in mijn gedachten staat en ik nooit vergeet.

Ik heb echt heel veel verdriet om het feit dat je niet meer bij ons bent,
Het is een raar en akelig gevoel dat volgens mij nooit went.
Ik heb spijt dat ik onze laatste afspraak heb af moeten zeggen,
Dat ik er echt niets aan kon doen had ik je graag nog uit willen leggen.

Het doet al zo veel pijn dat ik je kwijt ben,
En nooit meer kan luisteren naar je fascinerende stem.
Maar leven met dit schuldgevoel dat is echt een naar gevoel,
Toch weet ik dat je mij begrepen had en dat je nu van bovenaf weet wat ik bedoel.

Ik hoop dan ook dat je mij kunt vergen,
Dat is voor mij een groot streven.
Ik hoop dat je weet dat je voor mij altijd een plekje hebt in mijn hart,
Dat ik door jou verder ga met leven, met ook een stukje van jouw levenskracht.

Er is nog zo veel dat ik samen met je had willen doen en je had willen zeggen,
Dit gaat niet meer en daar zal ik me helaas bij neer moeten leggen.
Nog nooit heb ik gezegd dat ik van je houd
En dat ik je een man vind met een karakter van goud.

Nu is het helaas te laat om tegen je te zeggen,
Ook daar moet ik me bij neerleggen.
Toch hoop ik dat je weet dat je veel voor me betekent,
En dat ik door de band die we samen hadden ben gezegend.

Echt waar lieve Theo, jij bent voor altijd in mijn hart,
En ik zal je herinneren als de man die altijd lacht.
Ik hoop dat je nu de rust hebt die je zeker hebt verdiend,
En ook zal ik je herinneren als een echte vriend!