Zonderling
Zonderling
zijn laatste peuk
een pint nog half gevuld
buiten bruist het leven
maar in zijn ziel is het stil
de laatste teug
schade betaald
zijn zucht
als hij nog eenmaal in de spiegel blikt
de roes voelt goed
zo zal de leegte thuis
zijn bloeden hart
niet martelen in de nacht
de laatste pas
hij wankelt in de nacht
bezwijkt in de koude
want er was niemand die op hem wacht
enkel de engel
die hem naar de poorten bracht
op de bar het lege glas
die het verhaal vertelt
dat hij een zonderling was
***Wim****
een pint nog half gevuld
buiten bruist het leven
maar in zijn ziel is het stil
de laatste teug
schade betaald
zijn zucht
als hij nog eenmaal in de spiegel blikt
de roes voelt goed
zo zal de leegte thuis
zijn bloeden hart
niet martelen in de nacht
de laatste pas
hij wankelt in de nacht
bezwijkt in de koude
want er was niemand die op hem wacht
enkel de engel
die hem naar de poorten bracht
op de bar het lege glas
die het verhaal vertelt
dat hij een zonderling was
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Quadesh: | Zondag, maart 16, 2008 13:33 |
| zonderling was zonderling zijn. zon leven doet vast pijn. gelukkig fictie. kus | |
| lachebekje1988: | Zondag, maart 16, 2008 11:35 |
| rakend mooi ingeleefd | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||