glas
men onuitgesproken woorden
woorden die ik steeds verdrong
omdat ik ergens de moed niet vond
hebben vandaag hun weg gevonden
ik kon niet langer zwijgen
leven in onvrede met mezelf
ik zei jou alles wat ik dacht
hoeveel pijn het me ook deed
ik kreeg het antwoord dat ik verwachte
en men tranen bleven dan ook niet uit
maar je eerlijkheid was zo mooi
zo breekbaar als glas
glas die ik sparen zal
woorden die ik steeds verdrong
omdat ik ergens de moed niet vond
hebben vandaag hun weg gevonden
ik kon niet langer zwijgen
leven in onvrede met mezelf
ik zei jou alles wat ik dacht
hoeveel pijn het me ook deed
ik kreeg het antwoord dat ik verwachte
en men tranen bleven dan ook niet uit
maar je eerlijkheid was zo mooi
zo breekbaar als glas
glas die ik sparen zal
Reacties op dit gedicht
| Catoke: | Donderdag, december 11, 2003 20:54 |
| kelly, dit is keischoon geschreven...ik heb het al gezegd, al uw gedichten zijn één voor één prachtig. Dikke knuf Catoke |
|
| cedric ryckaert: | Zondag, mei 19, 2002 15:28 |
| echt wel heel mooi geschreven met zachte woorden! x cedric |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kelly | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||