Weer een nacht en weer een dag
Weer een nacht en weer een dag
Dat ik verder leven mag
Ik neem er het beste van
Al doe ik maar wat ik kan
De herinnering neemt toe
Al ben ik de toekomst moe
En toch wil ik er nog zijn
Zijnde oud jong groot of klein
Gans verzwakt is mijn glimlach
Doorheen mijn pijnlijk verdrag
Waarbij ik mij zo inspan
Tegenover mijn buurman
Tot ik mijn oog opendoe
Vragend waar is hij naartoe
Weg achter het doodsgordijn
Nog voor mij over de lijn
Dat ik verder leven mag
Ik neem er het beste van
Al doe ik maar wat ik kan
De herinnering neemt toe
Al ben ik de toekomst moe
En toch wil ik er nog zijn
Zijnde oud jong groot of klein
Gans verzwakt is mijn glimlach
Doorheen mijn pijnlijk verdrag
Waarbij ik mij zo inspan
Tegenover mijn buurman
Tot ik mijn oog opendoe
Vragend waar is hij naartoe
Weg achter het doodsgordijn
Nog voor mij over de lijn
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, maart 18, 2008 09:34 |
| Ouder worden is dichter naar het aardse afscheid inderdaad. Maar moet dat bang maken? Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||