Jefke...
Jefke…
(meneer Jef voor de vrienden)
op kromme beentjes
tegen de wind in pissend
bekijkt hij droef de natte plek
zijn broek ruikt naar de kat
haar laatste maaltijd uit de zee
vier op een rij, uit blik in olie
Jezus houdt van mij,
maar niet van vieze oude ventjes
die vloekend op de trap spuwen
elke dag de eenzame weg
naar de postbus afleggend
en hoofdschuddend de weg terug
zijn pet vettig over één oor
om tandloos door de hel te gaan,
alleen op kousenvoeten
ook vandaag is er niemand
die hem wil kennen, en
morgen is hij waarschijnlijk dood…
(Jefke stierf alleen en geen
enkel mens rouwde)
esteban 21/03/2008
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Vrijdag, maart 21, 2008 23:00 |
| Indrukwekkend schrijven Esteban... Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
| CBR: | Vrijdag, maart 21, 2008 22:00 |
| Toch wel knap geschreven stukje! liefs cbr |
|
| Hieronymus: | Vrijdag, maart 21, 2008 20:01 |
| En Jefke stierf anoniem.... Knap beschreven Esteban. Ronny |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, maart 21, 2008 19:44 |
| treffend en rakend beeld neergezet van Jefke ! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||