Thuiskomen
En daar gaan
we weer
de dijk
over
voelt als thuiskomen
elke keer als
ik het bord
friesland
zie
angst voel ik, voor
later de eerste
keer de dijk
over
terwijl mijn vader
thuis niet meer
wacht
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Woensdag, april 02, 2008 01:10 |
| Dan valt er echt een gat, verdorie...k''voel met je mee, sterkte | |
| honingbijtje: | Maandag, maart 24, 2008 01:06 |
| Wat een beklemmend gevoel. Sterkte. liefs honingbijtje |
|
| Silvi_atje: | Maandag, maart 24, 2008 00:51 |
| heel erg gevoelig geschreven sterkte ermee liefs silvia |
|
| H.J.: | Maandag, maart 24, 2008 00:45 |
| Zijn dat de 30 km dijk die voelen als 200 km zware zandweg? liefs H.J. |
|
| less - no more: | Maandag, maart 24, 2008 00:42 |
| kan me voorstellen dat die dijk dan een dubbele lengte lijkt, gevoelig geschreven liefs Jan |
|
| Windwhisper: | Maandag, maart 24, 2008 00:32 |
| Jeetje daaar staat veel gevoel in te lezen in jouw woorden lieve groet en heel veel sterkte Cobie Kuzzz |
|
| ela: | Maandag, maart 24, 2008 00:26 |
| Mooie mijmering. ela |
|
| red one: | Maandag, maart 24, 2008 00:24 |
| Ja.. rakend verwoord dit veel sterkte toegewenst, Liefs red |
|
| Innerchild: | Maandag, maart 24, 2008 00:20 |
| Heel fragiel geschreven ... Mooi ! En ik kan me je angst goed voorstellen. Ik wens je nog veel warme thuiskomsten ... Met liefs, Innerchild |
|
