Ik wens vergetelheid
Ik waan me troostend in je armen en
beeld in heldere kleuren
liefde in gedachten.
Opnieuw probeer ik
-tevergeefs-
de leegte van het eenzame kind te vullen
Herinneringen dwalen in
het tranendal van mijn geest.
En ik wens me te verliezen
in nevelen van vergetelheid.
Ik open mijn ogen en
staar blind voor me uit.
Je armen die me zullen troosten
zijn mijlenver weg.
En in al mijn zwakheid
geef ik weer toe.
Zal ik ooit overwinnen?
Reacties op dit gedicht
| Br0ken_R00sje: | Zaterdag, maart 29, 2008 17:23 |
| Ja! x |
|
| san alejandro: | Dinsdag, maart 25, 2008 16:54 |
| vind ik goed geschreven! zo''n oneirisch stukje waar je in kan merken dat er vermogen naar beter in zit. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||