Mijn verdriet...
Ik voel me depressief,
ik ween veel,
maar minder dan gisteren
De gesprekken met mensen die ik vertrouw hebben enorm opgelucht,
maar nog altijd is er mijn groot verdriet
Het lijkt wel alsof het leven mij niet meer interesseert
Ik loop straten over zonder kijken,
maar de auto's kunnen steeds op tijd stoppen waardoor ik besef dat er iemand wil dat ik mijn leven nog niet opgeef en ik weet wie...
Opa, mijn lieve engelbewaarder, dank je om mij te beschermen
Liefs, Lissa
ik ween veel,
maar minder dan gisteren
De gesprekken met mensen die ik vertrouw hebben enorm opgelucht,
maar nog altijd is er mijn groot verdriet
Het lijkt wel alsof het leven mij niet meer interesseert
Ik loop straten over zonder kijken,
maar de auto's kunnen steeds op tijd stoppen waardoor ik besef dat er iemand wil dat ik mijn leven nog niet opgeef en ik weet wie...
Opa, mijn lieve engelbewaarder, dank je om mij te beschermen
Liefs, Lissa
Reacties op dit gedicht
| Karense: | Woensdag, maart 13, 2002 19:48 |
| och dit gedicht is echt mooi en denk er aan er zijn vele mensen die van je houden liefs, karense | |
Over dit gedicht
| Auteur: Liske | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||