Jou verdriet...
Jou verdriet...
Ik keek in jou ogen.
En zag jou verdriet.
De pijn brandde in mij.
Alsof alles verdoofde.
Geen inhoud meer.
Betekenis had.
Alleen de leegte.
Drong zich in mij.
Tot aan mij ziel.
Ik keek in jou ogen.
En zag jou verdriet.
De pijn brandde in mij.
Alsof alles verdoofde.
Geen inhoud meer.
Betekenis had.
Alleen de leegte.
Drong zich in mij.
Tot aan mij ziel.
Reacties op dit gedicht
| RealMe: | Dinsdag, april 01, 2008 19:01 |
| dat is nou echte empathie... sterkte... groetjes, bianca |
|
| Br0ken_R00sje: | Dinsdag, april 01, 2008 17:11 |
| Op zo''n momenten kun je er enkel zijn voor de ander Sterkte xx |
|
| sunset: | Maandag, maart 31, 2008 20:57 |
| De pijn voelen, ervaren van de ander. Treffend. Liefs en knuf, sunset |
|
| Tineke Wilgenburg: | Maandag, maart 31, 2008 14:06 |
| ja lijkt me verschrikkelijk als degene waar je omgeeft verdriet heeft en vooral als jezelf alleen kan toekijken dat kan zeker je ziel treffen lieve gr Tineke |
|
| erje: | Maandag, maart 31, 2008 10:54 |
| Dat is altijd een pijnlijk moment als je een ander zijn verdriet moet delen wens je er sterkte mee liefs Ronny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2008 | ||
| Thema's: | ||